در گوشه ای از روز
نگاه خستهُ خمیده ام
به واژه های روز مره ای خیره می شود
که از فرط استفاده فرسوده اند
در رنگ های پریده شان
در ترک هاشان
اندوهی ست
و دور از تو من
تمام آن چیزی که می توانم
به واژه هایم بدهم
غروب های آفتاب یآس انگیز
ماه های بی رغبت به صحبت
تنهائی ام
و رؤیاهای سر به زیر کوچکی ست
که در خود
تو را کِز کرده اند
نظرات شما عزیزان:
|
منوی اصلی
تبادل لینک هوشمند 
نویسنده: 